ABESTI KUPIGARRIYA

 

Goibelolz-unez aurten izan dan

illunperik otzenean,

auzoko beste guziak lasai

lotan zeuden bitartean,

eresi xamur negarrgarri au

entzun det bart arratsean.

 

      «Gaitzaren mende

           ain kupigarri

      zauden semetxo maitea,

           gau otza da-ta

           mugitu gabe

      seaskan egon zaitea».

 

      «Negarrik ez-ba...,

           ene biyotxa,

      pupua nun, zer min dezu?;

           maite-maiteka

           zure amatxok

      azkar sendatuko zaitu».

 

      «Listor beltzen-bat

           oso barrura

      sartu zaio Maitiño'ri;

           gaxoak orain

           zurbildutako

      landaretxoa dirudi».

 

      «Ikaraz nago:

           elur-maindire

      gañez datorren aizeak

           aldizka emen

           banatzen ditu

      txakur-zaunkada luzeak».

 

      «Otoi, otoi, Jaun!...

           Ume laztan au

      luzaro ez euki miñez,

           bestela nere

           biotz gaxoa

      lertuko da zorigaitzez...».

 

      «Orain,.. bai argi...!

           Zure begitan

      piztu da zeru ber-bera;

           Maitiño polit

           zoragarriya

      laister sendatuko zera».

 

      «Abo xabalik

           lotan... Ez, ene!...

      illotz, illotzik Maitiño!;

           il da-ta nere

           bizitz argal au

      goibeldu beti-betiko!».

 

Ixildu zan...; ezeren txintik

ez nuan geigo nabaitu;

illunde otza goi eta bean

guziya len bezin mutu...

Gertaldi beltz au iñolaz ere

ezin det burutik kendu!